15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1983 – 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013 ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ….

«εκεί που νομίζεις πως είσαι βουνό, χάνεις και τα δέντρα σου.» (Στίχος από τον Κύπριο ποιητή Πάμπο Φιλίππου)

Σ’ ένα έργο εφιαλτικό ο Κυπριακός λαός

Τέτοια εποχή, τέτοιους καιρούς, παρόμοιοι πύρινοι λόγοι. Μόνο που οι εποχές άλλαξαν κάτι τις. Στο 2013 ο κυπριακός λαός είναι έτοιμος να γίνει θεατής ενός έργου, άκρως εφιαλτικού.

1974

Μετά το προδοτικό πραξικόπημα από τη ΧΟΥΝΤΑ των Αθηνών, την ΕΟΚΑ Β’ και τη CIA και την «πρόσκληση» της Τουρκίας να εισβάλει σε χρόνο μιας άλλης μεγάλης κρίσης του συστήματος, επήλθε μια φυσιολογική «ανάπτυξη» στην υπολειπόμενη Κυπριακή Δημοκρατία. Απ’ την άλλη, οι Τουρκοκύπριοι διωκόμενοι απ’ το καθεστώς Ντεκτάς και τη φτώχια βρέθηκαν οι πλείστοι στην Μεγάλη Βρετανία. Μετά τα αποκαΐδια που αφήνει ένας πόλεμος, πάντα υπάρχει η χρυσή ευκαιρία για κερδοφορία απ’ το πολυεθνικό και το ντόπιο κεφάλαιο. Δεν είναι τυχαίο που κατά γενική ομολογία διατηρήθηκε το κοινωνικό status quo. Oι πλούσιοι πρόσφυγες, συνήθως ξενοδόχοι, παρέμειναν έτσι με την βοήθεια του κράτους και οι φτωχοί εργαζόμενοι και αγρότες παρέμειναν ως έτσι. Τουλάχιστον, αυτοί που γλύτωσαν από την κρεατομηχανή του πολέμου.

Αναπτύχθηκε έτσι μια οικονομία επί Κυπριανού κυρίως που όλοι μιλούσαν για το κυπριακό θαύμα. Ανάπτυξη με βάση τον τουρισμό, τη χαμηλή φορολογία πάνω στις ξένες εταιρείες που υπήρχαν στην Κύπρο, ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού τομέα( ενός παρασιτικού τομέα της οικονομίας), αγροτική παραγωγή και δασμολογική πολιτική όπως επίσης και κυπριακή λίρα ώθησαν το «κυπριακό θαύμα» να μοιάζει με παράδεισο.

Χαμένες προσδοκίες

Η προσδοκία για επίλυση του Κυπριακού με βάση τις συμφωνίες Μακαρίου-Ντεκτάς και Κυπριανού-Ντεκτάς σε διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία  με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ άφησε το πραγματικό υποκείμενο που κινά ιστορικά τα νήματα καθηλωμένο.Τον εργαζόμενο και στις δυο μεριές και κυρίως αυτόν που ζούσε και ανέπνεε στην λειψή Κυπριακή Δημοκρατία. Στον πανάκριβο καναπέ του, που τον πήρε με τις δυο δουλειές του, στην πανάκριβη τηλεόραση και στο σπίτι με κήπο και τη ψησταριά του για να κάνει τη σούβλα του που ίσως να ανήκει ακόμα στην τράπεζα.Στο πανάκριβο αυτοκίνητο που μπορεί να μην είχε βενζίνη να το κινήσει. Στην καταναλωτική του φενάκη που του καλλιέργησαν τράπεζες και κυβερνήσεις.Του τρέλαναν τα αυτιά με το moto: Εδώ μια οικογένεια είμαστε, μην κάνεις απεργίες και εμείς θα σου δώσουμε παχυλούς μισθούς, εύκολα δάνεια με ευκολίες πληρωμής.

Από τις 15 Νοέμβρη του 1983, με την πρόθεση Τουρκίας και Ντεκτάς για αναγνώριση του ψευδοκράτους, το ζήτημα της διχοτόμησης έγινε ακόμα πιο ορατό. Ο ΟΗΕ δεν έκανε κάτι για να αποτρέψει και ακολούθως να ανατρέψει την εισβολή και την κατοχή αν και έπαιξε ρόλο στα τετελεσμένα.

Ένταξη στο σφαγείο των λαών,στην Ε.Ε. και ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Με την ένταξη του μισού νησιού στην Ε.Ε. (ευρωπαϊκό κεκτημένο βλέπετε) οι πιέσεις για τη λύση του Κυπριακού κορυφώθηκαν με την επιβολή του Σχεδίου ΑΝΑΝ. Άοκνες οι προσπάθειες, ομολογουμένως, Αμερικανών και Ευρωπαίων Ιμπεριαλιστών να πουν το ΝΑΙ οι Ελληνοκύπριοι. Από άνοιγμα εφημερίδων για την προπαγάνδα του διχοτομικού σχεδίου μέχρι …ίδρυση και χρηματοδότηση « Φίλοι του κυπριακού γαϊδουριού».  Το ΑΚΕΛ ανέτοιμο για τις ιστορικές περιστάσεις περιορίστηκε στο μεσοβέζικα «ναι μεν, αλλά με τις εγγυήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ». Αναγκάστηκε πιεζόμενο από τη βάση του να εξαγγείλει το περίφημο : “ Λέμε ΟΧΙ, για να τσιμεντάρουμε το ΝΑΙ!». Έλλειμμα στρατηγικής του τόσο στο εθνικό όσο και στο κοινωνικό ζήτημα θα το κάνουν έρμαιο στη φενάκη του για τον θετικό ρόλο των υπερεθνικών οργανισμών και καπιταλιστικών ολοκληρώσεων, του ΟΗΕ και της ΕΕ.

Τελικώς, οι Ε/Κύπριοι είπαν ένα περήφανο ΟΧΙ στο διχοτομικό Σχέδιο ΑΝΑΝ και με τη σθεναρή αντίσταση του Τ.Παπαδόπουλου.Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, ένα μεγάλο ποσοστό του ΟΧΙ εμπεριείχε και το «ΠΟΤΕ ΛΥΣΗ»  ή «με τους απέναντι(εννοώντας τους Τουρκοκύπριους) δεν θέλω πάρε-δώσε» και το «θα αναπτυχθεί η Αμμόχωστος και εμείς θα χάσουμε το τουρισμό».

Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και στο ευρώ επέφεραν ακολούθως και το πρώτο άτυπο μνημόνιο στους μισθούς με το σκληρό νόμισμα της Κυπριακής Λίρας να αντικαθίσταται από το Ευρώ των γερμανικών κ.ά. πολυεθνικών πολυκλαδικών μονοπωλίων.  Οι πρώτες ντιρεκτίβες της Ε.Ε. καταφθάνουν μαζί με την προπαγάνδα από τηλεοράσεως και εκθέσεις ιδεών στα σχολεία για το «σπίτι των λαών» έδιναν και έπαιρναν.

Έτσι, οι μπανάνες Κισσόνεργας γνώρισαν τη χωματερή, οι Chiquita πήραν περήφανα θέση στα γερμανικά LIDL και στα γαλλικά CARREFOUR, ενώ οι πατάτες Κοκκινοχωρίων αντικαταστάθηκαν από Αιγύπτου.Ας είναι καλά οι ποσοστώσεις της Ε.Ε., η Κοινή Αγροτική Πολιτική  και η συναίνεση όλων των κομμάτων για την Ε.Ε. Σε σημείο που να διαγκωνίζονται για το ποια κυβέρνηση έκανε την αίτηση για την ένταξη στην Ε.Ε.! Ο ευρωσκεπτικισμός του ΑΚΕΛ σταματούσε ότι επί Γ.Βασιλείου, προέδρου που στήριξε, έγινε η διαδικασία αίτησης. Η ένταξη μας στην Ε.Ε. θεωρήθηκε κοσμοπολιτισμός: «Να, η ευκαιρία να γνωρίσουμε τους Ευρωπαίους με μια ταυτότητα!»

Μ’ ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια

Ακολούθως τα πράγματα ήρθαν φυσιολογικά. Όσο φυσιολογικό είναι το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη να φτάνει από το 33% στο 15% που το θέλουν οι δημοσκοπήσεις συν τον εξευτελισμό που δέχεται ο πρώην Γ.Γ. και ΠτΔ από τα Μ.Μ.Ε.  Ακολούθησε έτσι τη μοίρα των σοσσιαλδημοκρατικών κομμάτων που διαχειρίστηκαν την κρίση μπαλατζάροντας υπέρ του κεφαλαίου. Μόνο που η μετάλλαξη του ευρωκομμουνιστικού ΑΚΕΛ ήταν ακόμα πιο ραγδαία από το ΠΑΣΟΚ έχοντας υπόψη τις αριστερές καταβολές και τις αδελφικές σχέσεις με ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Προφητικά ο πρόεδρος Χριστόφιας: « Θα είμαι αυτός που θα ανέβω το Γολγοθά» …απ’ το Μαρί,τα Μέτρα υπέρ των τραπεζών και απ’ το Μνημόνιο. «Δεν μπορούσα να ελέγξω τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας». Το κράτος δηλαδή που μετά και τη Λευκή Βίβλο της Ε.Ε. ορίζουν πέρα από την αυτοτέλεια στην ΕΚΤ, αντίστοιχη αυτοτέλεια και στις Κ.Τ. Η προεδρία της Ε.Ε. δεν επέφερε κανένα θετικό φορτίο πέραν ακόμη ένα βαρίδι στις αυταπάτες του ΑΚΕΛ για την Ε.Ε.

Τα οικόπεδα του φυσικού αερίου δίνονται σε ξένες εταιρείες και κυρίως στην NOBLE ENERGY αμερικανικών και εβραικών συμφερόντων, που άλλαξε και την εξωτερική πολιτική του ΑΚΕΛ και την όποια αντι-ιμπεριαλιστική του στάση. Οι κελεμπίες του φυσικού αερίου και του  πετρελαίου δεν θα έρθουν ποτέ αν και οι βάσεις για την αντίστοιχη σχολή της Καβάλας πήγαν…στο θεό ενώ αντίστοιχα προγράμματα σπουδών ξεπετάχτηκαν σαν μανιτάρια από τα «πανεπιστήμια» της αγοραίας γνώσης. Η ανεργία στους νέους έσπασε κάθε κοντέρ, το χρέος πήγε σε δυσθεώρητα ύψη σε σχέση με το ΑΕΠ, η εξάρτηση στην Ε.Ε. και στους μηχανισμούς της, στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ έφτασε στο ζενίθ και οι σχέσεις με τις αραβικές σχέσεις (βλέπε Συρία) στο ναδίρ. Σ’ ένα νησί με αγγλικές βάσεις,ημικατεχόμενο, ελληνικό,τουρκικό,κυπριακό και άλλους πολυεθνικούς στρατούς.Με μια οικονομία που βασιζόταν στο παρασιτικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο πλέον και στον τουρισμό και στις υπηρεσίες.

Κοινωνικό Σχέδιο ΑΝΑΝ και νεκρανάσταση του Σχεδίου ΑΝΑΝ

Και ξεπλύθηκε ξανά η Δεξιά.Σε όλες τις εκφάνσεις. Δολοφονίες αριστερών,πραξικόπημα, Χρηματιστήριο,S-300, λογική του ενεργού ηφαιστείου που παραλίγο να προκαλέσει ξανά πόλεμο, ΑΝΑΝ ξεχάστηκαν. Και ο συνήγορος των πραξικοπηματιών δεσμεύτηκε ως ΠτΔ! «Για τις καταθέσεις σας» και για «τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού».

Τα μνημονιακά μέτρα που πέρασαν μέσα σ’ ένα μισάωρο απ’ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και το Μνημόνιο μετά την υπογραφή μπαίνουν σε τροχιά υλοποίησης. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά το κούρεμα των Ταμείων των εργαζομένων, των καταθέσεων και τις ρήτρες για τη διακίνηση κεφαλαίων και ρευστού άνω των 300 ευρώ έσφιξαν τη θηλιά στην κυπριακή οικονομία και η Ε.Ε. πήρε την ρεβάνς για το ΟΧΙ για το σχέδιο ΑΝΑΝ. Οι ιδιωτικοποιήσεις της CYTA,της Αρχής Λιμένων και της ΑΗΚ αντί πινακίου φακής προχωρούν αγόγγυστα.  Οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα βρίζει και τη σκιά του. Ο προθάλαμος του ΝΑΤΟ, ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη χτυπά την πόρτα ενώ δείγματα οσφυοκαμψίας έδειξε η κυβέρνηση στον αιωρούμενο πόλεμο στη Συρία, λίγα μίλια μόλις από το νησί. Οι μισθοί τσεκουρώθηκαν, λες και «μαζί τα φάγαμε».

Απ’ την  άλλη ο Αναστασιάδης κανόνισε συναντήσεις: για πρώτη φορά, ο Τουρκοκύπριος διαπραγματευτής Οσμάν Ερτούγ θα επισκεφθεί επίσημα την Αθήνα και θα έχει συνομιλίες με την ελληνική κυβέρνηση! Ομοίως, ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρονικό­λας θα πάει στην Αγκυρα για να συζητήσει με την τουρκική κυβέρνηση. Τετραμερής Διάσκεψη που θυμίζει τις αντίστοιχες πριν τις καταστροφικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.

Με το δέλεαρ της Αμμοχώστου, την αναστήλωση της πόλης με τουρκοκυπριακούς μισθούς και με μια κοινή ταυτότητα που θα πηγαινοέρχονται Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι για να πωλούν «χώμα» στην εργατική τους δύναμη, στην Ειδική Οικονομική Ζώνη της Γερμανίας(και της Ε.Ε.) και του Ισραήλ ενώ το φυσικό αέριο θα περνάει από αγωγό μέσω Τουρκίας στην Ε.Ε. Ο Ερντογάν παραμονές της 15^ης Νοέμβρη αποθρασύνθηκε επωφελούμενος τους ανθρώπους του «ΝΑΙ σε ΟΛΑ» και ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει κυπριακό κράτος ενώ ο FITCH παραδέχεται ότι ανάπτυξη με κιάλια το 2017!Πρόσκαιρα θα φανούν όλοι ευχαριστημένοι πλην μάλλον των Ρώσικων συμφερόντων που πλήγηκαν και κυρίως του κυπριακού λαού, Ε/Κυπρίων και Τ/Κυπρίων που θα ζήσουν εποχές μιας ιδιότυπης Αγγλοκρατίας.

Αναγκαίος ένας κομμουνιστικός ΡΕ-ΑΛΕΞΗΣ της εποχής μας

Το ζήτημα είναι αν θα παραμείνουμε γονατιστοί ή αν θα ανυψώσουμε έναν πύργο ατίθασο όπως εκείνος ο δραπέτης θυμούμενοι, τον Μιχάλη Κατσαρό. Ένας πολιτικός ΡΕ-ΑΛΕΞΗΣ,ένας κοινωνικός επαναστάτης του σύγχρονου Μεσαίωνα, ένα κόμμα της τάξης κομμουνιστικό, που θα ενώνει εργαζόμενους Ε/Κύπριους,Τ/Κύπριους και μετανάστες είναι ανάγκη να γεννηθεί και να θέσει τα εξής: ΟΛΑ για ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους, ντόπιους και ξένους, σε μια Κύπρο ενιαία, λεύτερη κοινωνικά και ανεξάρτητη από κάθε από επικυρίαρχο. Όλα αυτά βέβαια μπορεί να τα προλάβει και ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας. Επίσης,  δεν θα γίνουν μ’ ένα μαγικό ραβδί. Ούτε θα παιχτούν σε μια ζαριά!

Προς το παρόν είμαι φτωχός

Με πλούσια σοδιά και όνειρα μεγάλα

Φτωχός όμως και έτσι θα συνεχίσω να είμαι

Μ’ ένα χαμόγελο και μια σημαία στην τσέπη

Στίχοι του Πάμπου Φιλίππου