ΛΕΩΝΊΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΏΤΗΣ
Μέχρι ακόμη και πριν 3 χρόνια, το 2010, όταν στην Ελλάδα η ανεργία αυξανόταν με σταθερά επιταχυνόμενο ρυθμό κάθε μήνα, οι αγγελίες «ζητείται προσωπικό» στις προσόψεις των καταστημάτων στην Λευκωσία και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Κύπρου αποτελούσαν ένα ευχάριστο ξάφνιασμα για κάθε επισκέπτη από την Ελλάδα. Από το φθινόπωρο του 2012, και περισσότερο τους τελευταίους μήνες, στην Κύπρο η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Οι ταμπέλες στα εμπορικά πλέον, με πολύ μεγαλύτερη μάλιστα συχνότητα, είναι μάρτυρες της κρίσης γράφοντας «κλείνουμε», «εκκαθάριση», «διάλυση» ή «clearance». Η κεντρική εμπορική λεωφόρος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με τα πολυτελή εμπορικά καταστήματα είναι σταθερά άδεια (σε δρόμο φάντασμα κοντεύει να μετατραπεί) ενώ στα καφέ, τα μπαρ και τα ψητοπωλεία στην οδό Λήδρας και γύρω της απελπισμένοι νέοι και μεσήλικες, Κύπριοι μάλιστα κι όχι Ελλαδίτες, ικετεύουν ελεημοσύνη.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Πρόκειται για μια εικόνα άγνωστη στην Κύπρο, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα όπου ακόμη και την εποχή της «ισχυρής Ελλάδας» ποτέ δεν έλειψαν οι ζητιάνοι από την Ακαδημίας και την Πανεπιστημίου. Το σημαντικότερο δε, είναι πως όλοι ξέρουν ή υποψιάζονται πως τα χειρότερα είναι μπροστά τους και δεν περιορίζονται μόνο στην «γραμμική» επιδείνωση της κατάστασης με περισσότερους ανέργους ή περισσότερα και μεγάλα λουκέτα. Ο άμεσος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Κύπρος σχετίζεται με ένα νέο κούρεμα καταθέσεων ή με την χρεοκοπία και της Τράπεζας Κύπρου πέραν της Λαϊκής.
Σε κίνδυνο η Τράπεζα Κύπρου
Αυτή η απρόβλεπτα οδυνηρή προοπτική είναι που ανάγκασε τον πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη, να στείλει στις 6 Ιουνίου την επιστολή προς τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μανουέλ Μπαρόζο, που αποκάλυψαν οι Financial Times την Τετάρτη 19 Ιουνίου. Η επιστολή είναι πολύ σοβαρή και δεν της δόθηκε η δέουσα σημασία από τον Τύπο ούτε της Κύπρου ούτε της Ελλάδας. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό όμως έχει ο ίδιος ο πρόεδρος της Κύπρου που για να μην κατηγορηθεί για απειθαρχία ή ότι αμφισβητεί την εξουσία των Βρυξελλών έσπευσε να υποβαθμίσει το περιεχόμενό της, μέσω δηλώσεων που διέψευδαν ότι ζητά επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Τι κι αν από την πρώτη μέχρι την τρίτη και τελευταία σελίδα χτυπάνε αλλεπάλληλα καμπανάκια κινδύνου όχι για τις εναπομείνασες τράπεζες αλλά για όλη την οικονομία; Μπροστά στην προτεραιότητα να συνεχίσει η Κύπρος να αποτελεί «καλό και υπάκουο μαθητή» η κυβέρνηση του Αναστασιάδη, όπως και του Χριστόφια πριν, αρνείται να παίξει το πιο δυνατό της χαρτί: την λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στην Τρόικα που θα την αναγκάσει σε υποχωρήσεις ακόμη και σε επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, όπως με σαφήνεια ζητά ο Ν. Αναστασιάδης στην επιστολή του, που ως τίτλο αναφέρει «η διάσωση (bail-in) εφαρμόστηκε χωρίς προετοιμασία». Παρακάτω δε κι αφού παρουσιάζει τη κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας και μία προς μία τις άδικες έως εξωφρενικές αποφάσεις που επιβλήθηκαν στην Κύπρο αναφέρει: «Υπογραμμίζω την συστημική σπουδαιότητα της Τράπεζας Κύπρου όχι μόνο με όρους τραπεζικού συστήματος, αλλά για όλη την οικονομία. Ο υπουργός Οικονομικών μου επεσήμανε τον κίνδυνο στους επικεφαλής της αποστολής της Τρόικας, με επιστολή στις 19 Μαΐου 2013, σε σχέση με την ανάγκη εφαρμογής ενός μακροχρόνιου σχεδίου επίλυσης του προβλήματος ρευστότητας της Τράπεζας Κύπρου. Καμιά απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμη»! Οι Τροϊκανοί, κατά το κοινόν, έγραψαν κανονικά τους Κύπριους σε μια επίδειξη δύναμης απαξιώντας ακόμη και να απαντήσουν στην επιστολή του υπουργού Οικονομικών.
Δεν είναι όμως μόνο στην Κύπρο που η δράση της Τρόικας συνοδεύεται (εντελώς συνειδητά και προσχεδιασμένα) με εμβάθυνση της κρίσης και οικονομική καταστροφή. Η ίδια αποτυχία παρατηρείται και στις άλλες χώρες που έχουν την …τιμή να τελούν υπό την κατοχή της.
Άνοδος επιτοκίων
Στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν αυξηθεί σημαντικά (6,6% από 5,2% τον Μάη στην Πορτογαλία και πάνω από 4% από 3,5% μια εβδομάδα πριν στην Ιρλανδία) δημιουργώντας σοβαρές ανησυχίες, που δεν αφορούν μόνο το ενδεχόμενο να μην υλοποιηθεί ποτέ η προγραμματισμένη έξοδος στις αγορές. Πολύ πιο σοβαρός είναι ο κίνδυνος να χρειαστεί μια αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους τους που να μην περιοριστεί σε μείωση επιτοκίου ή επέκταση των ημερομηνιών αποπληρωμής των δανείων, αλλά να πάρει πιο δραστικές μορφές, όπως συνέβη με το πρόγραμμα ανταλλαγής ελληνικών ομολόγων (PSI) τον Μάρτιο του 2013. Κι όπως έγραφαν οι Financial Times στο σχετικό ρεπορτάζ στις 19 Ιουνίου «κανείς δεν χρειάζεται κι άλλη μια Ελλάδα»…
Στην Ισπανία, με μια ανεργία που έχει ξεπεράσει το 27%, το οικονομικό έγκλημα που επιτελείται είναι πολύ πιο αποτρόπαιο, με άμεση ευθύνη του ΔΝΤ και της ΕΕ. Σε πρόσφατη έκθεση του ο μισητός διεθνής οργανισμός πιέζει ασφυκτικά την κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι (που όπως και του Νίκου Αναστασιάδη στην Κύπρο …άλλο που δεν ήθελαν) για να συνεχιστούν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, παρότι μόλις πριν λίγες μέρες ο ισπανός πρωθυπουργός ανακοίνωσε περισσότερα από 200 μέτρα στην κατεύθυνση μείωσης του δημοσίου τομέα. Συγκεκριμένα το ΔΝΤ, ζητά να εφαρμοστούν καινούργια μέτρα νεοφιλελεύθερης απορύθμισης της αγοράς εργασίας κι ειδικότερα περιορισμός της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μάλιστα, σε μια ακραία περίπτωση παχυδερμισμού, επικαλείται την υψηλή ανεργία, κρύβοντας ότι αυτά ακριβώς τα νεοφιλελεύθερα μέτρα την οδήγησαν στα ύψη. Αντί δηλαδή να αξιολογήσει τα καταστροφικά αποτελέσματα από την μέχρι σήμερα εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων απορύθμισης της αγοράς εργασίας, ζητάει να εφαρμοστούν κι άλλα ξέροντας ότι θα δημιουργήσουν κι άλλους ανέργους. Η Μαδρίτη πιέζεται επιπλέον από το ΔΝΤ για να ξεπουλήσει μια ώρα αρχύτερα τον τομέα της ενέργειας, στο όνομα πάντα της …απελευθέρωσης της αγοράς.
Νέοι φόροι
Από τα αλλεπάλληλα success stories της Τρόικας δεν θα μπορούσε να λείπει η Ελλάδα. Η αρνητική έκθεσή της για την χώρα μας που φέρνει πιο κοντά την επιβολή φορομπηχτικών μέτρων ύψους 2,2 έως 3 δις. ευρώ, δεν εκθέτει όμως μόνο την ίδια, αποκαλύπτοντας πόσο αποτυχημένες είναι οι συνταγές της στην επίτευξη δημοσιονομικής ισορροπίας, αλλά και την κυβέρνηση Σαμαρά που υποσχόταν πως δεν πρόκειται να επιβληθούν νέα μέτρα λιτότητας, μετά τα δρακόντεια μέτρα του δεύτερου Μνημονίου.
Εν κατακλείδι, το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί σε όλες τις χώρες που βρίσκονται υπό την εποπτεία της Τρόικας αποκαλύπτει ότι δεν φταίνε οι λαοί. Επίσης ότι καμία λύση της κρίσης χρέους δεν υπάρχει όσο οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν αδιαμαρτύρητα και πειθήνια, σε μια πλειοδοσία εθελοδουλίας, τις ολέθριες οδηγίες των Τροϊκανών. Τρία χρόνια μετά καμιά αυταπάτη δεν δικαιολογείται για το ποιός ωφελείται από τα προγράμματα διάσωσης…
πηγή :eonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου