Γιατί πρέπει να διαγραφεί το χρέος της Κύπρου;

Καλό θα ήταν να πούμε πως η κρίση δεν είναι τοπική ούτε μεσογειακή, ούτε ζήτημα τεμπελιάς των μεσογειακών λαών. Η κρίση είναι παγκόσμια, απότοκο της δομής και της αναπαραγωγής του καπιταλισμού. Είναι δηλ μέσα στο γενετικό υλικό του καπιταλισμού η γέννηση των κρίσεων του. Εδώ μπαίνει και το ζήτημα για το ποιός θα την πληρώσει και αν θα ξεπεραστεί είτε επαναστατικά από τις δυνάμεις της εργασίας είτε αντεπαναστατικά και αντιδραστικά από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο διαλέγει διάφορα όπλα για την υπέρβαση της δομικής  κρίσης του συστήματός του, όπως: φασισμός,αντιδημοκρατικές εκτροπές, παγκόσμιους πολέμους και τη φρίκη που αφήνει πίσω του και το δούρειο Ίππο του δημόσιου χρέους.

Καταρχάς λίγα λόγια για το πώς δημιουργήθηκε το σημερινό Κυπριακό χρέος. H κρίση στη χώρα ξέσπασε με το δεύτερο κύκλο της ευρωπαϊκής ύφεσης του 2011 που ήταν αποτέλεσμα των σκληρών πολιτικών λιτότητας που επιβλήθηκε απ' το 2010 και που είχαν και ακόμη έχουν έντονο το στοιχείο του εσωτερικού διαχωρισμού.Ένας εσωτερικός διαχωρισμός αποτέλεσμα της ανισόμετρης ανάπτυξης μέσα στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη μεταξύ των πολυεθνικών πολυκλαδικών μονοπωλίων της Γερμανίας και των άλλων χωρών και κυρίως αυτών του νότου. Χαρακτηριστικό είναι το πλεόνασμα της Γερμανίας ισοδυναμεί όσο το έλλειμα του νότου.

Στην Κύπρο, η κρίση μεταφέρθηκε και  σαν αιχμή χρησιμοποιήηκε το τραπεζικό σύστημα. Το 2011 το ποσοστό του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε σύγκριση με το Α.Ε.Π έφτανε στο απίστευτο 896%, γεγονός όμως που δεν είναι κυπριακή πρωτοτυπία όμως!! Άρα λοιπόν η Κυπριακή κρίση είναι αποτέλεσμα της υπερδιόγκωσης του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος και της επέκτασης του στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να βρεθεί σε μια εισαγόμενη κρίση , ακριβώς όπως και με την μακρινή Ισλανδία. Με τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης να συμπεριλαμβάνουν στο δημόσιο χρέος τα 3 δις που δόθηκαν απ' το κράτος στις τράπεζες μεταφέροντας ουσιαστικά την εξόφλησή του από τη πλάτη του τραπεζίτη στις πλάτες του λαού, το 2009 μετά και από απόφαση της αριστερής κυβέρνησης Χριστόφια. Αργότερα από τον Απρίλιο του 2010 και την εκστρατεία αγοράς από τη τράπεζα Κύπρου των Ελληνικών ομολόγων αξίας 2 δις το τραπεζικό σύστημα της χώρας θα φορτωθεί άλλο ένα χρέος που σε συνδιασμό με το κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων (PSI) το 2011 και τις κακές εως και εγκληματικές εκτιμήσεις των ηγετικών στελεχών της Τράπεζας Κύπρου, κ. Ηλιάδη και Καρυδά η ζημιά στο χρηματοπιστωτικό Κυπριακό σύστημα θα μεγαλώσει περισσότερο.

Στις αρχές του 2011 , η Κεντρική τράπεζα Κύπρου δίνει το πράσινο φως για μετατροπή της Μαρφίν Εγνατία από θυγατρική σε παράρτημα της Μαρφίν Λαική η οποία τότε ήταν ιδιοκτησία της MIG , τραγικό αποτέλεσμα της πιο πάνω ενέργειας: Η Λαική Τράπεζα ανέλαβε μεταξύ άλλων , 4 δις ζημιές της Εγνατία από επισφαλή δάνεια όπως αποκαλύφθηκε το 2012 όταν αποκαλύφθηκε το βάθος των τραπεζικών σκανδάλων έτσι η Κυπριακή Δημοκρατία και ο λαός της Κύπρου φορτώθηκαν ''εν μια νυχτί'' 4 δις από δάνεια μετοχών χωρίς καμία εγγύηση και εξασφάλιση , ενώ παράλληλα εμφανίζονται στο φώς και άλλα περίεργα δάνεια σε Μοναστήρια και Μονές χωρίς εγγυήσεις!!

 

Η τραγική έκρηξη στο Μαρί στις 11.07.2011 θα φέρει ένα σημαντικό πλήγμα στην Κυπριακή οικονομία με ζημιά γύρω στα 2 δις ευρώ τα οποία μετά την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική που θα ζητήσει ο Διοικητής της Κεντρικής τράπεζας κ. Ορφανίδης και τις διαθρωτικές ρυθμίσεις θα φέρουν το οικονομικό χρέος της τραγωδίας στις πλάτες του Κυπριακού λαού, ενώ ταυτόχρονα η Λαική τράπεζα συνέχιζε ακάθεκτη τα δάνεια σε μέλη της ύψους 1 δις ευρώ χωρίς τις απαιτούμενες εγγυήσεις.

Σήμερα με την υπερψήφιση του προϋπολογισμού απ' τη Βουλή το 2013 που προβλέπει την άμεση δανειοδότηση του κράτους από τα ταμεία συντάξεων των εργαζομένων της ΑΗΚ και Cyta , τις σημαντικές περικοπές του κρατικού μισθολογίου και των κοινωνικών παροχών την ίδια ώρα που το απίστευτο 65,5% του Κυπριακού ΑΕΠ χορηγείται απευθείας στις τράπεζες από το κράτος οι οποίες κατά τα άλλα παραμένουν ιδιωτικές ο πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας καλείται να πληρώσει μόνος του τα τραγικά λάθη της τραπεζικής και χρηματοοικονομικής πολιτικής της Κύπρου τα τελευταία χρόνια. Πρωτοτυπία αποτελεί και το γεγονός πως είναι το πρώτο κράτος μέλος της Ε.Ε. όπου ψηφίζονται 24 μνημονιακά μέτρα μέσα σε μισή ώρα παμψηφί από τα κοινοβουλευτικά κόμματα πριν την επίσημη υπογραφή του Μνημονιου. Επίσης το πρόσφατο κούρεμα των καταθέσεων άνω των 100 χιλιάδων μεταφράζεται αμέσως και ως φάγωμα των χρημάτων των Ταμείων Προνοίας των εργαζομένων, περικοπές στα μισθολογικά των μισθωτών, νέο Μνημόνιο και με την υπόσχεση του Μπαρόζο πως σε ανάλογη περίπτωση θα γίνει χωρίς περιστροφές και ληστεία στις μικροκαταθέσεις των μισθωτών.

Συμπέρασμα από τα πιο πάνω:

Οι λόγοι αυτοί είναι άκρως επαρκείς και αιτιολογούν την παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους της Κύπρου και την άμεση διαγραφή του.

Βασικό αίτημα μας, προκειμένου να διασφαλιστεί το δικαίωμα στην εργασία στην αξιοπρέπεια των μισθών και στη τήρηση των συλλογικών συμβάσεων και διαπραγματεύσεων,είναι όπως  τα χρήματα από  την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να δοθούν για τις κοινωνικές ανάγκες και την έξοδο από την ένταξη της Κύπρου στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και το ΔΝΤ που καταστρέφουν τις ζωή των πολιτών από όπου και αν πέρασαν.

Το να χρεωθεί ο κυπριακός λαός ένα δάνειο 10 δισ. από την τρόικα και να του υπεξαιρέσουν 6-7 δις από τα ασφαλιστικά του ταμεία φυσικά αποτελεί την πιο επώδυνη λύση γι' αυτόν. Η μόνη λύση που μπορεί να τον διασφαλίσει μελλοντικά είναι η ανεμπόδιστη χρεωκοπία των τραπεζών. Σε πρώτο στάδιο να ενσωματώσει στη δική της πραγματικότητα ένα μοντέλο τύπου Ισλανδίας, με τη θέσπιση πλαισίου για το δημόσιο κοινωνικό έλεγχό τους. Αυτό όμως προϋποθέτει την έξοδο της Κύπρου από τη ζώνη του ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οποιαδήποτε άλλη λύση θα πλήξει βάναυσα τα εργατολαϊκά στρώματα. Αρωγός σε αυτό το ομολογουμένως δύσκολο εγχείρημα είναι η εθνικοποίηση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου με τα έσοδα να πηγαίνουν στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.